Τι όνομα να σου δώσω;

Κι αυτή η μοναξιά δίνει τις σφαλιάρες εκεί που δεν το περιμένεις. Απρόσκλητη, στρογγυλοκάθεται...αρμένικη η βιζίτα της.

Την κοιτάω και με κοιτάει. Άχνα δε βγάζουμε.

Αρχίζει να σκαλίζει τις λαβωματιές της ψυχής...

Γνωριζόμαστε καλά. Είναι εκεί μαζί μου, όταν όλοι έχουν φύγει, η μόνη που δε με έχει προδώσει ποτέ.

Τι όνομα να σου δώσω;