"Ο χρόνος μούλιασε τις αναμνήσεις της, ανακάτεψε τις επιθυμίες της και της έδωσε ένα παρόν βουβό." (23/01/14 Μ. Π.) Καλό μας ξημέρωμα..

ολόγιομο το φεγγάρι ψάχνει για το όνειρο χλομιάζουν τα αστέρια από τη ζήλια τους Κυνηγά ο ουρανός κι ο έρωτας κρύβεται σκιά μου χάθηκες κι απόψε

http://www.youtube.com/watch?v=Ewutr0xYHcM

(13/01/14 Μ. Π)

Ο χρόνος της μνήμης είναι αλλιώτικος, πότε αγαπησιάρης και πότε ο χειρότερος εχθρός. 
Καλό μας ξημέρωμα....

ΜΑΡΘΑ

-Τι είνα η ζωή μάνα;
-Ένας σπόρος που φυτρώνει, μεγαλώνει, ανθίζει και μαραίνεται θυγατέρα μου.
-Και η αγάπη; Μαραίνεται κι αυτή;
-Σαν νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά, κράτα τον χτύπο αυτό φυλαχτό. Πιάσε το χέρι του, σφίξε το και μην το αφήσεις ποτέ. Πόσος χρόνος θα σου δοθεί κανείς δεν ξέρει. Μη φοβηθείς. Ζήσε το ακόμα κι αν το
τελευταίο αστέρι στον ουρανό σβήσει.

Τι όνομα να σου δώσω;

Κι αυτή η μοναξιά δίνει τις σφαλιάρες εκεί που δεν το περιμένεις. Απρόσκλητη, στρογγυλοκάθεται...αρμένικη η βιζίτα της.

Την κοιτάω και με κοιτάει. Άχνα δε βγάζουμε.

Αρχίζει να σκαλίζει τις λαβωματιές της ψυχής...

Γνωριζόμαστε καλά. Είναι εκεί μαζί μου, όταν όλοι έχουν φύγει, η μόνη που δε με έχει προδώσει ποτέ.

Τι όνομα να σου δώσω;

Παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά

'- Ε, ψιτ, εσύ μικρό εκεί ψηλά, εσένα λέγω που λάμπεις μέσα στο πηχτό σκοτάδι, τι δουλειά κάμεις;-Αστέρι, με είπανε. Αυτή τη δουλειά μου έδωκαν.-Δεν κουράστηκες να λάμπεις; Είσαι τόσο, μα τόσο μικρό...-Στη ματιά σου είμαι μικρό, αλλά αν με πλησιάσεις δε θα αντέξεις το φως μου. Γι' αυτό μείνε μακριά μου."

Μια φορά κι έναν καιρό

"Παραμύθια με δράκους και νεράιδες θέλεις να σου πω κόρη μου; Η ζωή είναι το πιο δυνατό παραμύθι από όλα. Έχει αερικά, κακά δαιμόνια, καρδιές πιο κρύες και από τις νιφάδες του χιονιού, πάθη, μίση, έρωτες και μια πλάτη γεμάτη ούλου του κόσμου τις μαχαιριές.... 
Άγγελε της ψυχής μου από όλα θα ζήσεις. Το αν θα επιβιώσεις είναι το στοίχημα που θα βάνεις εσύ με τον εαυτό σου. Θα νικήσεις ή...θα χάσεις;"